Verruca de heks

In het verre land Euphorbia
leefde onder een grote eikenboom
de gemene heks Verruca
samen met haar knoebioom

De knoebioom, zoals je misschien wel weet
heeft een lange, pluizige staart
waarmee hij zijn krabatsen eet
en daaronder ook zijn spullen bewaard

Verruca raakt steeds van alles kwijt
zoals laatst haar barrepoot
die had ze nodig voor haar stermijt
want die werd veel te groot!

De knoebioom, dat gemene beest
fopte verruca de heks zo graag
van haar gekrijs genoot hij nog het meest
Oh wat hield hij van al dat geplaag

Verruca vond het zoeken niet meer leuk
en sloeg haar toverboek open
wie weet vind ik de juiste spreuk
die mijn barrepoot laat teruglopen

De knoebioom sprong omhoog van schrik
Verruca zei de juiste spreuk
de barrepoot, het griebeljuk en een pitterik
gaven de pluizenstaart enorme jeuk!

Alle spullen kwamen weer tevoorschijn
de knoebioom dacht nu wordt de heks vast gemeen
Maar Verruca vond het heel erg fijn
en knuffelde haar knoebioom meteen

Wat een geluk, alle spullen weer terug!
Nu kan ik snel weer toveren met mijn staf
Met de barrepoot, griebeljuk, pitterik en fladderkuch
is een nieuwe toverspreuk zo af

Het leven is weer normaal
onder de grote eikenboom
En hoor je in de verte toverkabaal
dan is dat misschien wel Verruca en haar knoebioom

Knoebioom
Verhaal: (C) 2021 Saskia Sijmons